ارائه مدل نقش استراتژی های خودرهبری بر توانمندسازی اساتید تربیت بدنی با میانجی‌گری سرمایه فکری

امروزه موضوع توانمندسازی و عوامل مؤثر بر آن یکی از مقوله‌های مهم و حیاتی در محیط های سازمانی می‌باشد. بنابراین هدف از این تحقیق بررسی نقش استراتژی های خودرهبری بر توانمندسازی اساتید تربیت بدنی از طریق متغیر میانجی سرمایه فکری بود. تحقیق حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر جمع آوری داده‌ها توصیفی- پیمایشی به شمار می‌آید. جامعه آماری این پژوهش را کلیه اساتید تربیت بدنی دانشگاه آزاد اسلامی (تقریباً 745 نفر) تشکیل می‌داد. حجم نمونه تحقیق بر اساس نرم‌افزارPASS در محدوده 232تا 265 نفر برآورد شد. ابزار جمع آوری داده‌ها عبارت‌اند از پرسشنامه خودرهبری و توانمندسازی که قانع (1393) در تحقیق خود از آن استفاده کرده بود، همچنین پرسشنامه سرمایه فکری که عبدالملکی (1393) از آن استفاده کرده بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها در سطح آمار استنباطی از مدل معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که مجموع اثرات مستقیم و غیر مستقیم مولفه های استراتژی‌های خودرهبری (پاداش طبیعی، تفکر سازنده و رفتارمحور) بر توانمندسازی معنی دار است. همچنین نقش سرمایه ساختاری، سرمایه انسانی و سرمایه رابطه ای به عنوان متغیرهای میانجی بر توانمندسازی معنی دار است. در این تحقیق مشخص شد استراتژی‌های خودرهبری نقش مؤثری در توانمندسازی نیروی انسانی دارد، البته باید گفت که هر نوع سیستم استراتژی‌های خودرهبری نمی‌تواند توانمندسازی را به دنبال داشته باشد، بلکه این قاعده مربوط به سیستم هایی می‌شود که به درستی طراحی شوند و نیز به درستی اجرا گردند.